Ondergronds

De afgelopen 2 dagen ben ik met Ralf samen van Boppard naar Heidelberg gereden. Delen langs de Rijn en voor de afwisseling is her prima dat de route ook weer stukken door het binnenland gaat. Bovendien goed om het klimmen een beetje te oefenen. We ontmoeten elkaar op het fietspad en raakten aan de praat. Ralf, een paar jaar ouder dan ik, is mijnwerker geweest in de steenkool mijnen van Aken en later het Roergebied. Pas rond 2010 ging de mijn dicht en kreeg hij een vroege en goede VUT regeling. En dat was dan ook meteen het beste wat hij van het werk vond. Hij heeft het 35 jaar gedaan, tot 1000 meter diep, vertelde hij toch met enige trots. Maar het was zwaar, warm (36 graden elke dag), gevaarlijk en ongezond. Alleen de opleiding aan het begin vond hij leuk. Na 2x van een andere school te zijn gestuurd was dit iets wat hem echt interesseerde, de geologie, het berekenen van alle krachten, en iets waar hij opeens hoge punten scoorde. De 5 besten van de klas mochten meteen onder de grond beginnen maar die eerste weken waren vreselijk zwaar. De hitte, het gebrek aan daglicht, de fysieke zwaarte van het werk. Op den duur went het.
Ik vroeg nog naar de cultuur van de mijnwerkers, in de verhalen uit Wales werd die altijd geroemd. De onderlinge zorgen solidariteit,  de gezamenlijke scholing,  vakbondsstrijd en de liefde voor de klassieke koren. Maar voor hem was dat al lang voorbij als het al niet te mooi gekleurde herinneringen waren om de grauwe dageljksheid te verdringen. Ja, op de begrafenis van zijn opa zong nog het mijnwerkerskoor, iedereen gekleed in het zwarte mijnwerkers uniform met koperen knopen en tijdens de oorlog kregen de mijnwerkers families extra voedselbonnen. Het was belangrijk dat het werk door ging voor de staalproductie die nodig was voor de tanks en kanonnen. Natuurlijk hadden we onze eigen voetbalclub maar noem een groot bedrijf dat toen geen eigen sportvereniging had. Er is geen enkel gevaarlijk beroep waarin de kameraadschap niet opgehemeld wordt - maar het is puur omdat het nodig is. Onder of boven de grond zijn de mensen net zo goed of slecht. 

Vanochtend is Ralf verder gegaan, richting Rome, sinds zijn vervroegde pensionering maakt hij veel en lange fietstochten door heel Europa. Ik blijf een dagje in Heidelberg, wandel nu over de 'Philosophenweg' die een prachtig uitzicht geeft op de oude stad, ik doe de was en geef het achterwerk een dagje vrij(daar gaat het steeds een beetje beter mee). Schrijf een verhaal en geniet van de rust om weer alleen te zijn.