Een dagje meekijken

Ik ben nu ruim 4 weken onderweg, de helft zit erop maar daar wil ik nu nog niet over denken. Het is misschien een goed moment om eens een dag van mij te beschrijven. Als je het teveel geneuzel vind, sla je het maar over. Gisterochtend (woensdag) stond ik op de camping van een klein dorpje Razdrto in Slovenië.  Een kleine camping met veel Nederlanders en ook een paar rondtrekkende mede fietsers. Met een Poolse jongen en meisje had ik de avond ervoor nog wat zitten praten over hun fietstocht. Tegenover mij een Brabants echtpaar dat op een nare manier de hele avond met elkaar zit te ruziën,  het leek wel of ze aan elkaar gewaagd waren. Geen vertrouwenspersoon gebeld.

Om half 8 stond ik op, echt vroeg eruit komen wil nog niet lukken maar het wordt nu warmer overdag (30 graden) dus ik ga proberen wat eerder te starten. Ontbijt (meestal bakje muesli met wat drinkyoghurt) en een kop koffie.  Ze verkopen hier overal zakjes Turkse koffie waar je heet water op giet, echt lekker! Daarna spullen inpakken en om 8.45 zat ik op de fiets. Van dit deel van de route heb ik geen boekje dus ik heb het uit laten zoeken door de app Outdooractive. Dat levert soms mooie maar ook wel onmogelijke stukken op. Zie de foto, waarvan de app overigens beweerde dat dit geasfalteerd was.

Rond 11u houdt ik meestal pauze met koffie ('s ochtends maak ik extra water warm voor in de thermoskan) en een broodje. Pauzeplek was in een park van een klein stadje waar een hele schoolklas van een jaar of 12-13  bezig was met een sportactiviteit. De meisjes heel actief samenwerkend om een acrobatische piramide te bouwen,  de jongens hingen wat rond en probeerden elkaar een bal af te pakken om daarna uit verveling de meiden piramide te bekogelen.  Gelukkig halen wij het later allemaal in :-)

Verder weer met behoorlijk wat klimwerk,  soms over gravelpaden, soms over de weg. Auto's rijden hier hard maar houden wel behoorlijk afstand. Ik wilde naar Triëst omdat daar de Balkan kust route begint maar ook omdat het zo'n stad met een bewogen geschiedenis is. Niet dat ik van dat laatste veel gezien heb. Over de grens en door het bos lag daar opeens Triest en de Adriatische zee diep beneden mij. Mooi gezicht.

Akelig steile afdalingen dor de straten van Triest die ik grotendeels met dichtgeknepen remmen heb gedaan. Herinnerde mij eraan dat ik nog reserve remblokjes moet kopen, maar gelukkig hielden ze het. Beneden in de drukte stad vol scooters eerst een bakje espresso besteld in een bar voor het Italië gevoel.

En dat gevoel lukte best. Daarna op zoek naar de veerboot naar Muggia,  in m'n route boekje stond dat dat leuker was, anders moest je eerst 15 km door haven in industriegebied. De boot vinden kostte nog veel moeite, mijn Italiaans is nihil en iedereen wijst alle kanten op. Uiteindelijk bij de Toerist informatie gevraagd (briljante ideeën duren bij mij soms even) en ik stond er natuurlijk vlak bij. Fiets mocht mee, wel bagage eraf anders kon-ie niet op de loopplank. 

Mooie tocht van een half uurtje daarna op een lekker bankje aan het water in Muggia de twee eerder gekochte broodjes klaargemaakt en opgegeten. De kaas is hier vrij smakeloos maar ik heb inmiddels een tubetje mosterd gekocht. Daarna La Parenzana gevolgd,  een beroemd en mooi fietspad dat deels door de heuvels en deels langs de kust van Italië weer Slovenië inloopt en doorgaat naar Kroatië.  Om en uur of 5 was ik in de Sloveense stad Koper,  een heel oude en  mooie stad die lang onderdeel is geweest van de Venetiaanse republiek. Rijk geworden door zoutwinning uit de zee. Heel relaxed rondgelopen en omdat het al laat en lekker was, aan de haven kant gebakken vis gegeten. Nauwe straatjes, oude huizen, best wel toeristisch maar zeker niet overlopen.

Daarna nog 17 km verder fietsen naar een camping bij Lucia. Langs de kust zijn wel eerder campings maar die zijn erg groot en grotendeels gevuld met vaste staanplaatsen. Na een laatste stukje klimmen kwam ik om half 8 bij Kila Plac, een grappige camping met ca 15 plaatsen en een beetje commune sfeer maar zeker niet op een vervelende manier. Bij de ontvangst drink je een klein borreltje Slisovic met de beheerders (Ik weet niet of ze dat op hoogtijdagen ook blijven doen), er is een open lucht keuken waar ik nog een kleine maaltijd heb gekookt - courgette,  ui en blikje vis met soort Boursin)

Bij het kampvuur kreeg ik geroosterde paprika's en heb ik nog een tijd zitten praten met een Belgische jongen en meisje. 's Avonds bel ik altijd nog met Lieke maar midden in het bos kent Internet je daar niet, 3 en 4G ook niet trouwens. Gezellige plek en hoewel ik moe was na 80 km fietsen werd het toch nog laat. De volgende ochtend verder over Istrië in Kroatië maar weer niet vroeg weg. Zo, elke dag is weer anders maar nu hebben jullie misschien een beetje een idee hoe het er bij mij uitziet.