Losse verhaaltjes

Vanaf de camping aan de Wolfgang See in Oostenrijk (Behalve een eigen meer zijn er hier nog heel veel meer dingen vernoemd naar Mozart), wat losse verhalen en foto's van de afgelopen week.

Drie nachten heb ik in echt bed mogen slapen bij mijn nicht Monica, een welkome afwisseling en een goed rustpunt.

Het gaat langzaam beter met mijn scheenbeen, als ik niet te lang fiets heb ik er niet meer zoveel last van, lopend maak ik nog en wat gehandicapte indruk. 

Bayern

Fietsen in Duitsland

In Augsburg was een stuk straat afgesloten door een actiegroepen van fietsers (zie foto). De actiegroep werd ondersteund door twee jongens die een lied zongen. " "Wieso halt der Radweg auf". Een vraag die ik me ook vaak gesteld heb. 

Duitsland heeft enorm veel prachtige fietspaden, vooral tussen de dorpen en steden. Binnen de bebouwde kom wordt het lastiger. Je ziet dat ze hard hun best hebben gedaan maar de fietspaden zijn duidelijk niet meegenomen in het ontwerp. Dus wordt het achteraf plakken en knippen. Meestal bestaat een oplossing uit het trekken van een dikke witte streep op het trottoir, de ene helft voor voetgangers, de andere helft voor fietsers. Je moet dus nogal wat stoepranden nemen  en dat is zelfs met prostaat vriendelijk zadel niet altijd een pretje.

De code voor fietsers is hier dan vooral veel waarschuwend bellen als je een voetganger passeert. In Nederland denk ik al snel als er een bellende fietser langsrijdt: Hoezo bellen, je hebt toch ruimte genoeg om er langs te komen? Hier worden mensen boos als je niet belt, "Du solist doch klingen!"
Die halve oplossing voor fietsers leidt er vaak toe dat een fietsstrook zomaar ergens ophoud. Vaak nog wel met een bordje Ende erbij maar verder zoek je het dan maar uit.

Met karretje door Salzburg

Project

In Salzburg kwam ik Achim tegen, een voormalig machinebankwerker die bezig is aan een bijzonder project. Hij wil heel Duitsland rond fietsen, steeds zo dicht mogelijk langs de grens. De afgelopen twee jaar heeft hij  met de Komoot app zijn route bepaald. Met een dikke stapel uitgeprinte routekaarten is hij op weg. Waar een ander kiest voor mooie of gladde fietspaden kijkt hij alleen hoe hij zo dicht mogelijk bij de landsgrenzen blijft. Ik wil elke grenspaal strelen,  vertelde hij, al was dat wel figuurlijk bedoeld. Dat betekent dus vaak over bospaden, soms door beekjes, soms over het strand en de omtrek van alle schiereilanden langs. Een stevige klus van 6450 kilometer waar hij 96 fietsdagen voor heeft uitgetrokken. Precies uitgezocht met alle campings erbij. Hij vertelde dat hij nu 1 dag voor ligt op schema. Dat is nog eens een projectplanning. Wauw!